martes, 3 de junio de 2008

Alerxia, o meu GRAN enimigo, pero espero que nos sexa de por vida...



Hai... Por que a min... Que fixen eu! Os conto o meu problema: teño alerxia aos perros e gatos. Os gatos non impórtanme tanto, pero os perros... Con o bos que son! En fin... Pero xa tomei unha decisión. Hai unha vacuna que hai que poñela cada nosecanto tempo, e vou a ir ao alergólogo para que me diga que grado de alerxia teño e se serviría de algo poñela vacuna, porque a porcentaxe e mínima. É non quero estar todo o día con vacunas se ao final non vanme facer efecto. Comprendedes? Pero se o alergólogo dime que podo poñerme a vacuna, e pódeme facer efecto, pois xa os podedes despedindo da miña alerxia! Sobretodo poder estar sen as gafas cando estou con Sur, Chispa, Les... Na foto está Sur o día que chegou a Goián. Que pequeniño era! Cando cheguei funa ao baño e seguíume...Que riquiño! Teño moitísimas ganas de velo, pois sempre divértome moitísimo con él. Xogando coa pelota, a corda, correndo (como corre o contenado!)... Bueno, voume despedindo, que estou cansado e quero dormir un pouco... Recordos á familia de Goián! Unha aperta!

3 comentarios:

condado dijo...

Nada, levo todo o día a falarlles de ti a Sur, Chispa e Lés, e nada, nin se lembran... A non ser que non queiran lembrarse...

Sun Iou Miou dijo...

Fan que non se lembran, para te provocar a que volvas os condenados. O que eles non saiban...

Anónimo dijo...

Os gatos son distintos, non é fácil comparalos, máis seus. Pero tamén muuuui agarimosos e saben, cando estás maliño, onde te doe e alí se acurrucan para curarche...
Muita sorte coa vacina, eu non sabería vivir sen todos eses animaliños! Ao millor iso da alerxia é que te gustan demasiado... podería ser??
Biquiños